İçimde çağlayan bu hüzün,
Dağlardan daha büyük,
Lavlardan daha kor.

Dokunsalar ağlayacağım derler ya,
Gözyaşlarım; dokunmasalar da,
Hıçkıra,hıçkıra yüreğime akıyor.
Kaç Şehidim düştüyse, toprağın bağrına,
Boğazıma o kadar düğüm atılıyor.
Nefes, nefes alamıyorum…

Bir Bayrak açabilsem diyorum,
Kocaman upuzun bir Bayrak…
Bir ucunu Edirne’de bir çocuğa,
Diğerini Kars’ta tuttursam.
Bir köşeyi Efe’ler mıhlasa,
Diğerini Dadaşlar.
Karadeniz el atsa,
Seymenler omuz verse.
Güneydoğuda ‘ki çocuklar zılgıt çekse.
Al Bayrağımın al rengi al yanaklarına düşse.
Gökyüzü, Ay, Güneş, bulutlar, yıldızlar,
Aydınlık ve karanlık hiçbir şey görünmese.
Zaman bir an dursa allara boyanmış ülkemde…
Acaba büyükler silkelenip hatırlar mı dersiniz?
Kurtuluş Savaşımızı…

27/08/2015

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir